Viter skorbot
Nas vidnosyt' v bezodnyu,
Sribnym doshchem
Rozchynyayus' u syayvi,
Ya – lysh chrest
Dlya mynuloho,
Pisok dlya maybutnoho
V hodynnyku Vsesvitu
I pomsta suchasnosti.

Tak pomyraye
Pryrodnoyu smertyu
Bezhluzda opora
Suchasnykiv Soncya,
Vdyahnuvshys' u traurnu
Mantiyu dymu,
Milyardom ochey
Vona stezyt'
Za mnoyu:

"Ty mayesh sylu,
Ta ne mayesh oblychchya,
Nikoly tobi
Ne zbahnuty cey bil –
Ty ne mayesh uyavy
Pro strach pered smertyu,
Bo ty nikoly
Ne zyv na Zemli"

Niyaka syla
Ne vryatuye cey svit!
Lyubov – ta bezpechnist',
Shcho tyahne u prirvu,
Krasa – ce otruta,
Harmoniya – zach,
Svoboda – ce rabstvo
Vlasnych ilyuziy.

"Niyaka syla
Ne vryatuye cey svit,
O, mertvonarodzeni
Dity Lyubovi!
Lysh tycho plachut'
L'odyani chresty –
Absurdna realnist'
Ne maye tochky opory..."