Jaka nesterpno ridna czużyna,
cej pohar raju, chram, zaznałyj skwerny!
Ty powernuwsja, ałe kraj – ne werne:
jomu za trumnu – pit'ma kam’jana.
Jak tjażko nahodytysja j pity,
tamujuczy skupu slozu obrazy,
radijte, łycemiry j bohomazy,
szczo ridnyj kraj mij – carstwo nimoty.
Ta sam ja jesm! I je hrudnyj mij bil,
i je sloza, szczo naskriz' propikaje
kaminnyj mur, de kwitka procwitaje
w try skryky barw, try skryky bożewil!