Zapachło soncem, woskom i zełom.
W mosjażne kołychannja peredlita
łetyt' bdżoła, żurboju opowyta,
mow janhoł iz nadłamanym kryłom. (2)

Na obriji, podali za sełom,
de obołonju tyszeju spowyto,
horjat' kulbaby, tiszaczy piwswitu
swojim cnotływym i łehkym tepłom.
I, nadłetiwszy, zmorena bdżoła
widczuje stebeł pławne kołychannja,
jak podychy zemli, i jak kochannja,
i jak pławbu do wicznosti wona.

Zazołotije sokom soncja
i schoczet'sja jij wiszczych tajemnyc'
zapryczastytysja, prypawszy nyc'
do wutłoho kulbabynoho łoncja.

Zapachło soncem, woskom i zełom...