Pryspiw:
Mołod' – kwity,
Nadija Zemli,
Chocz czasto szokuje
Ridnych swojich,
Bo prahne zrobyty
Wona kraszczym swit.
Czy ne z kredom: łjubow ta myr –
Porjatujemo swit?

Łjudej dywujut' chipi
Pryrodnistju dij,
Fantastycznistju
Własnych mrij.

Ta kraszcze łjubyty
Spiwaty pisni,
Niż szczos' dowodyty
Usim i sobi.

Udoswita
Ja choczu prokynutys'
Wid podychu morja,
Szczo spokojem wkryłosja;
W tu ż myt' połynuty
Dałeko miż zori,
Rozczynytys', widczuwszy
Bezmeżnist' u sobi.