Ty idesz dowhym szljachom
(och i dowhe te kljate żyttja!)
Ta ne z’jisy us'oho i ne wyp’jesz...
Baczyty ty ne wmijesz, dumaty ty ne choczesz (ni-ni),
I doroha taka prywede do bezodni!
My kopajem bezodnju prymitywnymy łopatamy
Bezdum’ja chronicznoho...
A de ż taja krychta wseswitńoho rozumu?
Czy projiw, czy prospaw, czy prodaw Welzewułu...
Porjatuje muzyka moja, jaku ty poczujesz,
Jakszczo dumaty wmijesz...
Porjatuje muzyka moja, jaku ty poczujesz,
I dusza zbahatije...