Ja posmichnus' tobi kriz' slozy – jid'!
Bo profil witru wraniszńoho strohyj.
Twij korabel u hawani stojit',
Hotowyj do dorohy.

A bereh znow pustelnij i niczyj.
A czorna burja rozpustyła kryła.
Ałe ja sonce wyszyła wnoczi
Na cych witryłach.

Ty, może, ne powerneszsja nazad,
Dałekyj hołos tak spiwaje tużno!
Twoja łjubow – jak dzwin starych baład –
Hirka i widczajduszna.

Z twojich stychij nemaje worottja.
Morja szumljat', i chołodno na switi.
Takych, jak ty, czekajut' wse żyttja
Zarady myti.

Wesnjanyj witer zustriczej i wtecz!
Pokynesz dim. Łjubytymesz czużynku.
Ty z tych, kotri ciłujut' sperszu mecz,
A potim – żinku...