Oj werbo, werbo, de ty rosła,
szczo twoje łystjaczko woda znesła?

Oj znesła, znesła tycha woda,
a ja mołoda, jak jahoda.

A ja mołoda, jak jahoda,
ne idu zamiż za rik, za dwa.

A idu zamiż aż p’jatoho
za toho p’janycju prokljatoho.

Oj każut' łjudy, szczo win ne p’je,
a win szczodnja z korczmy ide.

A ja mołoda – proty ńoho,
nesu taljara zołotoho.

Nesu taljara zołotoho –
wykupyt' konja woronoho.

Ne raz, ne dwa ja wykupljała –
kriz' wikoneczko utikała.

W temnim sadoczku noczuwała,
riznych ptaszeczok nasłuchała.

Sołowej każe – t'och-t'och, t'och-t'och –
sypljat'sja slozy, jak toj horoch.

A zozułeńka – ku-ku, ku-ku –
naszczo ja terpłju taku muku...

Oj werbo, werbo, de ty rosła,
szczo twoje łystjaczko woda znesła?