Nekopani krynyci slipi taki ż, jak ci
W jaki nabyłos' smittja, potmarennja stare,
A ty małjujesz kazku na wetchomu jajci
I wirysz, szczo nikoły ta kazka ne pomre.

Slipi krynyci-łjudy błukajut' u pit'mi
A czorne sonce swityt', mow krapka u kinci,
A czyj to hołos płacze, nenacze u tjurmi,
W rozpysanomu złatom paschalnomu jajci?

Ne wyłupyt'sja ptacha, ne połetyt' u wys',
I zanimije hołos u szkarałupi lit,
Zemlja stikaje krow’ju, nanyzana na wis',
I pidstupa Iuda do rajs'kych, do worit.

Ne płacz, proszu, ne treba, szcze kazci ne kinec',
Szcze farba ne oskliła, jak na morozi rtut',
Nekopani krynyci błahosłowy, Tworec',
I daj slipym prozrity, i daj hłuchym poczut'.