Witer chworyj wije stycha,
Łedwe chodyt', łedwe dycha.
Szczos' zadumuje nenacze,
Wraz bez hołosu zapłacze.

To w haju złamaje hiłku,
Stane, wystruże sopiłku
I na dudci tycho hraje
I prochożym serce kraje.

To biżyt' nad more synje,
To na hory tycho łyne,
I nad kruczeju w zadumi
Peredumuje wsi dumy.

Czasom hniw joho użałe,
Win zabude boli, żali,
Win jak wychor wże neset'sja
I szalije, i smijet'sja.