Ya posmichnus' tobi kriz' slozy – yid'!
Bo profil vitru vranishnoho strohyi.
Tviy korabel u havani stoyit',
Hotovyi do dorohy.

A bereh znov pustelniy i nichyi.
A chorna burya rozpustyla kryla.
Ale ya sonce vyshyla vnochi
Na cych vitrylach.

Ty, moze, ne poverneshsya nazad,
Dalekyi holos tak spivaye tuzno!
Tvoya lyubov – yak dzvin starych balad –
Hirka i vidchaydushna.

Z tvoyich stychiy nemaye vorottya.
Morya shumlyat', i cholodno na sviti.
Takych, yak ty, chekayut' vse zyttya
Zarady myti.

Vesnyanyi viter zustrichey i vtech!
Pokynesh dim. Lyubytymesh chuzynku.
Ty z tych, kotri ciluyut' spershu mech,
A potim – zinku...