Ja dosi toboju żywu, ja toboju sumna,
Ne wirju u te, szczo porucz tebe wże nema,
U spohadach łynut', znykajut' wsi noczi i dni,
A ty takyj błyz'kyj meni.

Pryspiw:
Meni zostałys' na proszczannja twoji słowa, twoji dumky
I perszi promeni switannja, i perszi naszi weczory.
Ja zbereżu twoju usmiszku, ja zbereżu twoju żurbu.
Nechaj rozłuka nasza wiczna, ja tu łjubow, jak zhadku zbereżu.

Ja stanu dlja tebe doszczem, budu jty ciłu nicz,
I soncem uranci zahljanu, ja do twojich wicz,
Ja witrom w wołossi twojim pozapłutuju sny
Łyszeń mene ne prożeny.

Pryspiw

Chaj nas rozdiljatymut' łjudy, doroha i czas,
Chaj sum namałjuje u serci osinnij pejzaż.
Kołys' może my widnajdem u mynulim sebe
I bil rozłuk todi myne.

Pryspiw