Buła b z toboju łjubyj deń pry dni,
Hołubyła b twoji sołodki sny,
Ałe moje wesiłlja nawesni,
Twoje wesiłlja pizno woseny.

My stojimo na riznych berehach:
Twij – u wohni, a mij – w jarych kwitach.
Jak dni, po chwyli chwylja probiha,
A pomiż namy wicznyj ostriw lita.

Pryspiw:
Bo szczoroku, myłyj, – to wesna, to osiń,
Jich czomus' tak ważko obijty.
Toż dawaj u lita zustriczi poprosym,
Chaj nas powinczaje serpnem zołotym.

Ty z oseni pidesz nawstricz meni,
A ja nawstricz tobi pidu z wesny.
Darma moje wesiłlja nawesni,
Darma twoje wesiłlja woseny.

Ponad wysoki krony jaworiw,
Mow dwa persteni u weczirnju wodu
Pokotjat'sja na zemłju dwi zori
Po zołotomu schyli nebozwodu.

Pryspiw