U switi je prawda, a takoż neprawda,
U switi je zło i dobro,
Je wira, znewira, je krywdy j obmany,
Je wirnist' i zrady – tak dawno.
Ta je łysz odne poczuttja nezwyczajne,
Szczo z neba nam Boh na zemłju posław,
Wono łysz odne może nas wrjatuwaty,
Wono łysz odne z’jednaje nas...

Pryspiw: (2)
Łjubow wrjatuje swit,
Łjubow jednaje nas.
Łjubow – ce dywoswit,
Swjatyj nasz talisman.

Łjubow – ce dar Bożyj, ce wira swjata,
Ce dobro, ne zdołanne nikym.
Łjubow’ju omyjmo naszi sercja,
Z łjubow’ju jednajmosja wsi.

Pryspiw

Oswityt', zihrije nam szljach w majbuttja.
Łjubow – ce symwoł łjuds'koho żyttja.
Oberih nasz wid zła i bidy,
Łjubow w naszych sercjach nazawżdy!

Pryspiw (3)