Під облачком явір похилений,
Сидит на ним пташок премилений.
Слухай, мила, як тот пташок співат,
Же з любови нич добре не биват.
Же з любови, же з любови
Нич добре не биват.

Мила, мила, ти покусо єдна,
Любив я тя не рік, ане не два.
Ци ми дала зілля ся напити?
Не мож, мила, ніяк без тя жити.
Не мож, мила, не мож, мила,
Ніяк без тя жити.

Ми ворожка давно ворожила,
Же мя здурит дівка чорнобрива.
Же не буду видів за ньом світа,
Аж пролинут мої млади літа.
Аж пролинут, аж пролинут
Мої млади літа.

Ци та любов є од Бога дана?
Ци лем може д’яблом підшептана?
Хоч би-с не хтів, то мусиш любити,
Хоч би-с не хтів, прото маш терпіти.
Хоч би-с не хтів, хоч би-с не хтів
Прото маш терпіти.

Під облачком явір зеленіє,
Посмотр, мила, як тот вітер віє.
Може, вирве його з коренями.
Мила моя, што то буде з нами?
Мила моя, мила моя,
Што то буде з нами?