Ranok. Ja jdu po zaczowhanych schodach pid’jizdu.
Donyzu marmyzu sunu na dwir.
Do rota powitrja u pownyj podych.
Ja znowu pobaczu deń, szczo prochodyt'.
Natowp rytmiczno spiszyt' po robotach.
Hodyna pik, jak bazar po subotach.
A ja jdu i pasu dowhi nohy diwoczi –
Temni, zasmahli. O-u, ja jiji choczu!
Jak dobre sobakam – czowput'sja u kwitach,
Awtobus ciłuje bamper awto.
W podwir’ji hasajut' zastużeni dity,
A ja sobi pru i meni wse odno.

A ja tak chotiła sobi maty kryła –
Dałeko litaty.
Wysoko litaty za hory u nebo,
Szczob zori distaty.

Pisok u sandaljach na bosu nohu,
Płejer nastukuje rytmy w dorohu.
Wże weczir i sonce dochodyt' do kraju,
A ja sobi jdu. A kudy jdu? Ne znaju.
Dym cyharok ta zapach benzynu,
Zakochani pary spiszat' u kino,
Zjawyłysja chmary. Mabut', bude zływa,
A ja sobi pru i meni wse odno.
A ja tak chotiła sobi maty kryła –
Dałeko litaty.
Wysoko litaty za hory u nebo,
Szczob zori distaty.