Mnoju pałaje wohoń u tobi,
Toboju wmyrajut', toboju żywut'.
I znow zapałajut' na nebi zirky,
Wkazaty nam szljach do strun poczuttiw Ukrajiny.

Rozwodżu rukamy swojimy ja chmary,
Osjaj meni sonce slozy kozac'ki.
Moji kryła wże poczynajut' rosty,
A pid nohamy poczynajut' znykaty slidy.

Sołodkyj spadok j hirkyj zapowit
Wołeju doli zustriw Ukrajinu,
Szljachamy swastyky szukaw mene swit,
A wicznist' znykała kriz' naszi dołoni.

Pryjde smert' pożynaty płody,
Potrapyt' na oczi jij Bat'kiwszczyna,
Torknys' do Wseswitu kosmicznych potokiw,
Wilno skaży – Moja Ukrajina!

Duszeju Ja zawżdy z toboju, kochana,
Ja z Wseswitu budu tebe nadychaty,
I soncem, i nebom – ce dolja twoja,
A doroha meni – Czumac'kyj Szljach!

Ja widczynjaju bramu
I zachodżu w Swjaszczenne.
Moji stari dumy pomerły,
I wże nazad Ja ne wertajus'...