Zijszły na zemłju nicz i tiń.
Taemne, nepomitne zło.
Łjakae myłych sonjacznych stworiń.
A ja błukaju u tumanach znow.

Mohyły. Tycho. Ja idu.
Nichto pro mene ne zhada.
I krapłju prawdy ja znajdu
Łysz w swojich bożewilnych snach.

Pryspiw:
Ja stanu tińju, rozczynjus' w tumani,
Pokynu wse i znyknu w nebesach.
Nabrydło żyty w zradi i obmani.
Ja spokij widnajdu łysze u snach.

Nejasne switło i tuman.
I pro żyttja ja zabuwaju,
Wahań i strachu wże nema,
Koły nawkoło smert' litaje.

Ne znaju ja, jak żyty dali treba.
Do prostoru wełykoho kryczu.
Nawkoło łysz odne bezmeżne nebo.
I żyty ja u moroci choczu.

Pryspiw