Szczos' stałos' uranci, szczos' duże trywożne,
Ałe my ne znajemo de i szczo same,
Prokynułys' zranku, widczuły szczos' dywne,
Czomu wse tak tycho i switła nemaje.

Hodynnyk spynywsja, newże kinec' czasu,
Newże win ne znaje kudy ity dali,
Czas ne cinuwały i ne szkoduwały,
J zapasy skinczyłys' za roky trywali.

Pryspiw:
Ałe my żywi i use widczuwajemo
Kożen swij podych i stukoty sercja
U widpowid' nam: "Panowe, darujte,
Ałe ce łysze wam nasprawdi zdajet'sja".

Chodysz po mistu hukajesz u prostir –
Łjudy, szczo stałos', czomu wse spynyłos',
Czomu wse nawkoło nenacze zamerzło,
Czomu wse nawkruhy nemowby zhoriło.

U widpowid' czujet'sja hołos kriz' stinu –
Czas zakinczywsja, pustuje bezodnja
Dawajte ż hodynnyk widremontujem
Ta majster pomer pid ranok s'ohodni.

Pryspiw

Hołos kochanoji wże ne poczuju
I oczi jiji ja uże ne pobaczu,
I ne widczuju jiji niżnyj dotyk,
Usi powmyrały s'ohodni pid ranok.

Łjudy, szczo stałos' kudy usi znykły,
Łysz witer, łuna i bezodnja nawkoło,
Hukajesz – widłunnjam twij hołos wertaje
Nemowby j ne buło nikoły nikoho.