Oj w czużyni tjażko żyty,
Tak jak kamiń pidojmyty,
Kamiń zdojmu, widpoczynu,
A w czużyni marno zhynu.
Chto czużyny ta j ne znaje,
Naj sy mene zapytaje,
Ja czużynu dobre znaju,
Bo w czużyni probuwaju.
Oj czużyna bujna duże,
Chot' ne wdaryt', bołyt' duże,
Cy wsim łjudjam, cy łysz meni
Tak tjażeńko u czużyni?
Czorna chmara w połonyni,
Tjażko meni u czużyni.
– Wyjdy, chmarko, z połonyny,
Wynesy nja iz czużyny.
– Chot' ja wyjdu z połonyny,
Ne wyjdesz ty iz czużyny.
Oj u poli kraj dorohy
Stojit' kamiń marmurowyj,
Stojit', stojit', ani ruszysz,
Ty w czużyni żyty musysz.