Dobri w Hameryci, jak yde robota,
Kras'ni sja prybere, jak pryde subota.

Kras'ni sja prybere, kras'ni sja umyje,
Bo win sja ne starat, że mu w poły hnyje.

Że mu w poły hnyje, woda mu zabere,
Bo jomu prywezut do hawzu farmere.

Do hawzu prywezut, płacu ne pytajut,
Aż na p’jatnastoho, jak pejdu dostajut.

Już na p’jatyj roczok, jak ja w Hameryci,
Tak tjażko pracjuju w tij nowij fabryci.

– Żeno moja łjuba, żeno moja dobra,
Jak ty tam hazdujesz z tymy ditmy doma?

– Hazduju, hazduju, już lipsze ne możu,
Tebe z Hameryky doczkacsja ne możu.

– Doczkaszsja ty, doczkasz, moja żeno, doczkasz,
Jak ja prydu domiw, łyczko mi pobos'kasz.

Łyczko mi pobos'kasz, prawu ruczku podasz,
Budesz sja mja pytac: "Duże pinjazyj masz?"

– Ne mam ja pinjazyj, bo ja łem słuhuwaw,
A szto ja zasłużyw, i toto-m prohuljaw.