Chodyt', błudyt' kozak po liszczyni,
Prybłudywsja na nicz do diwczyny:
– Oj diwczyno, perenoczuj mene!
Ne tak mene – konja woronoho,
Kiń woronyj miscja ne prostojit',
Moja zbruja misce ne prołeżyt'.
Oj diwczyno, pryjmy ż mene na nicz!
– Oj ne pryjmu, bojus' pohoworu!
– Oj ne bijsja, diwczyno, niczoho,
Ja szcze mołod ne zradyw nikoho.
Oj diwczyna kozaka łjubyła,
Wona ż joho na niczku pustyła.
Oj diwczyno, zbudy ż mene rano,
Oj tak rano, szczob szcze ne switało,
Szczob kozaky konej ne sidłały,
Szczob moskali do musztru ne stały.
Oj diwczyna kozaka łjubyła,
Wona ż joho rano ne zbudyła.
Zijszło sonce, kozak probudywsja,
Hljanuw na wikonce – tjażko zażurywsja
Oj ty, diwczyno, oj ty ż, moje serce,
Czerez tebe wtratyw konja i sidelce!
Oj czerez tebe, tebe newdjacznuju
Oj wtratyw że ja kozac'kuju zbruju.