Oj na hori wohoń horyt',
A w dołyni kozak łeżyt'.

Porubanyj, postreljanyj,
Kytajkoju pokrywanyj.

Nakryw oczi osokoju,
A niżeńky kytajkoju.

A niżeńky kytajkoju,
A ruczeńky nahajkoju.

Szczo w hołowach woron krjacze,
A w niżeńkach konyk płacze.

"Oj konju mij woroneńkyj,
Towaryszu mij wirneńkyj!

Ne płacz, konju, nado mnoju,
Ne byj zemli pid soboju.

Biży, konju, dorohoju
Stepowoju szyrokoju.

Ta prybiżysz pid bat'kiw dwir,
Ta wdaryszsja pid czastokił.

Jak prybiżysz pid worota,
Stukny-hrjukny koło płota.

Wyjde sestra – rozhnuzdaje,
Wyjde maty – rozpytaje:

"Oj konju mij woroneńkyj,
A de ż mij syn mołodeńkyj?"

"Ne płacz, maty, ne żurysja,
Ta wże twij syn ożenywsja:

Ta wzjaw sobi panjanoczku –
W czystim poli zemljanoczku..."