Zaswystały kozaczeńky
W pochid z połunoczi,
Wypłakała Maruseńka
Swoji jasni oczi.

Ne płacz, ne płacz, Maruseńko,
Ne płacz, ne żurysja,
Ta za swoho myłeńkoho
Bohu pomołysja!

Stojit' misjac' nad horoju,
A soncja nemaje.
Maty syna w doriżeńku
Slizno prowodżaje:

"Idy, idy, mij synoczku,
Ta ne zabarjajsja,
Za czotyry nediłeńky
Dodomu wertajsja!"

"Oj rad by ja, matuseńko,
Skorisze wernut'sja,
Ta szczos' mij kiń woroneńkyj
W worotjach spitknuwsja.

Oj boh znaw, koły wernus',
W jakuju hodynu;
Pryjmy ż moju Maruseńku,
Jak ridnu dytynu!"

"Oj rada b ja Maruseńku
Za ridnu pryjnjaty,
Ta czy bude ż wona mene,
Synu, szanuwaty?"

"Oj ne płaczte, ne żurites',
W tuhu ne wdawajtes':
Zahraw mij kiń woroneńkyj
Nazad spodiwajtes'!"