Tycho, tycho Dunaj wodu nese,
A szcze tychsze diwka kosu czesze,
Szczo naczesze, to j na Dunaj nese;
Pływy, koso, w temnyj łużok prosto.
W temnim łuzi jawir zełeneńkyj,
Pid jaworom konyk woroneńkyj,
Na konyku kozak mołodeńkyj
Sydyt' sobi, na skrypoczku hraje,
Struna struni wirno promowljaje.
Wdowa syna słowamy kartaje.
Nema spynu wdowynomu synku,
Szczo zwiw z uma czużuju dytynku.
Z uma zwiwszy – na konyka siwszy:
– Proszczaj, proszczaj, diwczyno, zdorowa.
Proszczaj, proszczaj, wże ż ja ne bojusja,
Szcze ż ja mołod, szcze ż ja ożenjusja.