Oj ty, sadu-wynohradu,
Czom jahidok ne rodysz?
– Ty, kozacze czornobrywyj,
Czom do mene ne chodysz?
– Oj czy budesz ty, diwczyno,
Ta j za mnoju tużyty,
Jak ja pidu hosudarju
I bohowi służyty?
Jak że ż meni, diwczynońko,
Ta j do tebe chodyty, –
Zasidajut' try kozaky
Ta chotjat' mene ubyty.
Oj ne budu, kozaczeńku,
Oj ne budu, ne budu.
Ty za nowi woroteńka –
Ja za tebe zabudu.
Oj wyjichaw kozaczeńko
Ta j za nowi worota.
Oj ne bere diwczynońku
Ta j ni son, ni ochota.
Oj wyjichaw kozaczeńko
Ta j za hustiji lizky,
Obiłljały diwczynońku
Ta dribneńkiji slizky.
Oj wyjichaw kozaczeńko
Ta j za biliji chaty,
A wże stały diwczynońku
Wodoju widływaty.
Oj wyjichaw kozaczeńko
Ta j na horu krutuju,
A wże tuju diwczynońku
Nosjat' czut' żywuju.
Oj wyjichaw kozaczeńko
Ta j za żowtiji pisky –
Posyłaje diwcza brata
Za kozaczeńkom piszky.
– Oj wernysja, kozaczeńku,
Matuseńka wmyraje...
– Ne wernusja, zabarjusja,
Nechaj szwydsze skonaje.
– Oj wernysja, kozaczeńku,
Diwczynońka wmyraje!
– Budu byty, konja hnaty,
Szczob żywuju zastaty.
Pryjiżdżaje kozaczeńko
Ta w nediłeńku wranci,
Zastaje win diwczynońku
Na tesowij ławci.
– Oj kazała-s', diwczynońko,
Szczo ne budesz tużyty.
Oj musyła-s' za kozakom
Hołowku położyty.