Ne chody, Hrycju, na weczernycju,
Bo na weczernycjach sami czariwnyci.
Kotra diwczyna czornobrywaja,
To czariwnycja sprawedływaja.

A w nediłju rano ziłlja kopała,
A w ponediłok ziłlja połoskała,
A w wiwtorok rano ziłlja waryła,
A w seredu rano Hrycja strojiła.

Pryjszow czetwer, a nasz Hryc' umer.
Pryjszła p’jatnycja, pochowały Hrycja.
A w subotu rano maty donju była:
– Naszczo ż ty, suko-donju, Hrycja strojiła?

– Oj maty, maty, żal wahy ne maje,
Nechaj Hrycuńo w dwoch sja ne kochaje!
Nechaj ne bude ni meni, ni jiji,
Nechaj Hryc' najist'sja syroji zemli.

Chto chocze łjubyty mołodu diwczynu,
Nechaj zhotuje sobi domowynu.
Choc' wona ne strojit', browy ważat' wbyty,
Taky jemu trudno na sim switi żyty.