Nechaj u was żowto sira dal i promokłyj witer,
Wże odcwiła zołota peczal babynoho lita,
Swoju żurbu czeredoju chmar nawiwaje osiń,
Chołodni krapli kriz' promiń soncja łetjat' iz chmar.
Niszczo mene ne chwyłjuje tak, jak krasunja osiń,
Szczo prostjahła powerch sirych chmar soncja czystyj promiń.
Osinnij lis – czariwna krasa nezemnoji wrody,
Zdijnjawszy wity, pryjma wid oseni szczedryj dar.

Pryspiw:
Opałym łystjam derewa płaczut':
Wono zlita u wyrij
I widkrużlja w dałecziń,
Nenacze z ptachamy chocze u wyrij.
I żurawłyne "proszczaj-prosty"
Pomiż chmary odzweniło,
I łystja pada, nemow mosty,
Szczob łyszyty szljach tilky do wesny.

Iz sirych chmar napyszu "prywit", nalitaje chołod,
Zdijmaje z małoji hiłky łyst i pływe do dołu,
Pryjmaje łyst moju żurbu w poweselim liti,
Szczob potim pisneju stała w serci moja żurba.
Pryjdesznij deń prynese witry i chołodnu zymu,
I biłyj snih powerch żowtych kwit na lis napłyne
Ta czerez zymu, czerez wesnu i majbutnje lito
Ja znow czekaju na osiń i na jiji dywa.

Pryspiw