Sam ne znajuczy czomu,
Ty potrapyw u tjurmu.
W neprostu i nezwyczajnu,
U pochmuru i peczalnu.
Tut nema zaliznych hrat,
Ne striljaje awtomat,
Ta projmaje duszu strach, –
Ty uże ne wilnyj ptach.

Pryspiw:
Ce tjurma newydyma,
Ałe wse odno tjurma.
Kożen, chto w nij pobuwaw,
Toj cinu swobodi wznaw.

Dywyt'sja zhory na tebe
Syńoho szmatoczok neba,
Niby je ws'oho dowoli,
Ałe serce u newoli.
Iz dorohy ne zwernuty,
Ty idesz nenacze w putach.
Poczuttja zastyhły w serci, –
Ja wże znaju, jak ce zwet'sja.

Pryspiw

Możesz ty wse tut robyty:
Pid czyjus' dyktowku żyty,
Słuchaty łjub’jazni frazy,
Szczo łunajut' jak nakazy.
Wże w tjurmi buły kołys'
I na swobodu wyrwałys',
U cej szczasływyj czas
Znowu w tjurmu zahnały nas.

Pryspiw

Szczo poperedu ne znajem,
Szczo pozadu zabuwajem.
I do toho, szczo nawkoło,
Wże potrochu my zwykajem.
Ałe ce łysze zdajet'sja,
Bo nasprawdi kożne serce
Tilky j żde tijeji myti,
Szczob z tjurmy sebe zwilnyty.

Pryspiw:
Bo tjurma zawżdy tjurma,
Nawit' jak newydyma.
Kożen, chto w nij pobuwaw,
Toj cinu swobodi wznaw.