Je w mojemu żytti, mow darunok bezcinnyj,
Dońka, mama, drużyna i sestra bilja nych,
I u serci mojim i żyttjewych chodinnjach
Ce – jak switu czotyry hołowni storony...
Ce jak switu czotyry hołowni storony!
Piwdeń donja wzjała, chto tam buw – rozihnała,
A na Schodi – matusja, switankowa zorja,
Szczo na Zachodi je – do drużyny popało...
Załyszyłasja Piwnicz... Ty wże wybacz, sestra!
Załyszyłasja Piwnicz... Ty wże wybacz, sestra!..
A łjubow sestryns'ka osobływa,
Na burchływyj projaw skupuwata,
W nij nema żahy i szału zływy,
Ta zate w nij żałju tak bahato!

U odnomu hnizdi na kryło my stawały,
Z-popid strichy odnoji wylitały u swit,
I bat'kiw zapowit my zawżdy pam’jatały,
Szczo odnoho my polja, szczo odyn u nas rid...
I tomu, chocz jaki w mojij doli trapljałys'
Burewiji, potopy, zemłetrusy, hromy
Twoja tycha łjubow jich dołat' pomahała,
I stawały pry c'omu szcze ridniszymy my...
I stawały pry c'omu szcze ridniszymy my!
A łjubow sestryns'ka nezradływa,
Chocz u wirnosti i ne kljanet'sja,
A łjubow sestryns'ka terpeływa –
Wse prostyt', znese, ne widreczet'sja.

Ty ne dumaj, sestra, szczo zostałosja mało
W mojim serci dlja tebe dobroty i tepła,
I szczo Zachodu łysz, Schodu j Piwdnju distałys'
Pikłuwannja i niżnist' – dwa łjubowi kryła...
Sjadem, sestro, rjadkom i do ranisznich piwniw
Prohutorym duszewno, szczyro tak, do ładu!..
Znaj, szczo w serci mojim nawit' zymnaja Piwnicz
Je dlja tebe, sestryczko, jak wesna u sadu...
Znaj, szczo w serci mojim nawit' zymnaja Piwnicz
Bude, sestro, dlja tebe jak wesna u sadu!..