Tak wże wono wstanowyłos',
Tak wże hodyt'sja robyt':
Jak dytyncza narodyłos' –
Treba dytjatko chrestyt'.
I os' iz cerkwy, z chreszczennja,
Wyjszła, usja – mow toj mak,
Naszomu czadu – chreszczena,
A nam z żonoju – kuma.

Niby uczora wid neji
Czado chreszczene pryjnjaw...
De ż toj czakłun abo feja,
Szczo czasu płyn spowilnja?
I wże na dzwonyk ostannij
Pyszem zaproszennja my:
Czado – chreszczenij zarani,
Ja i drużyna – kumi!

Pryspiw:
Kuma, kuma, kuma,
Chocz rokiw perewały
Na skronjach i sercjach nam slid łyszajut' swij,
Ta my ż iszcze, kuma,
Ne wse perespiwały!..
Tak wyp’jem że dawaj, ta szcze j ne po odnij!

Dołe, daruj naszym ditjam
Bilsze usmichnenych dniw,
A nam – czastisze radity
Z radoszcziw doń i syniw...
Ta szczob huknut' na wesiłlja
Des' u prystojnim domu
Szcze i chreszczenu u syli,
I, szcze chodjaczu, kumu!

Tak wże wono wstanowyłos',
Tak wże hodyt'sja robyt',
Jak dytyncza narodyłos' –
Treba dytjatko chrestyt'...
I w majbuttja powsjakdenni
Baczyt'sja, mow kriz' tuman,
Wnuku czy wnuczci – chreszczena,
Czadu ż z podrużżjam – kuma!

Pryspiw