Wona mene, małeńkoho, chrestyła,
Jak syna ridnoho, uwes' swij wik łjubyła,
Uczyła wiryty, terpity i proszczaty –
Zawżdy rozsudływa, moja chreszczena maty.
Newtomni ruky do chresta złożyła.
Łeżyt' – ne dychaje, bezkrowna i bezsyła.
Teper mene uże ne bude zustriczaty
I hrity serdeńkom moja chreszczena maty.

Pryspiw:
Chreszczena maty, do tebe, neńko,
Łetyt' na kryłach moje serdeńko,
Do toji chaty, u toj sadoczok,
Do toho duba, de toj horboczok.

Teper wona mene ne rozpytaje,
W jakij pit'mi moja dusza błukaje.
Teper wona meni ne pryhadaje
Toj swit buwalszczyny, jakoho ja ne znaju.
Bezmeżnyj swit – małeńka domowyna.
Łeżyt' wona u biłych kwitach, mow dytyna.
Zhasaje lito, tepłyj doszczyk nakrapaje –
Wona szcze tut, mow spyt'... ta wże jiji nemaje.

Pryspiw

W sadku pożowkłe łystja obłetyt',
Powije pustkoju kołys' zatyszna chata,
A kraj dorohy czornyj kamiń spowistyt',
Szczo tut pochowana moja chreszczena maty.

Pryspiw