Wyszywała mama moju dołju, odynoku dołju nełehku.
Wyszywała radistju i bołem na jaskrawo-niżnim rusznyku.
Wyszywała ridna, ta j ne znała – prołetjat' roky jak uwi sni
I poszłe jij Boh doczku-krasunju u kituczim trawni, nawesni.
Bude traweń bujno kwituwaty i zozulja persza zakuje,
Proszepocze szczyro wdjacznist' maty Bohu za narodżennja moje.

Pryspiw:
Moja matusju, nebesnymy oczyma ty prjamo w duszu dywyszsja meni,
Na rusznyku kwitujesz mow kałyna, a ja spiwaju tobi moji pisni.
Moji pisni – to mij uklin i spowid', tobi netlinne soneczko moje.
Nechaj zawżdy u muzyci i w słowi, nechaj swjatyt'sja u wikach im’ja twoje.

Spłyne czas u praci i strażdanni, zaporoszyt' kosy sywyna
Doni persza, materi ostannja. Wse mynaje – pam’jat' ne myna.
I rusznyk, jak pam’jat' ne mynaje, win w mojemu domi na stini.
Kożen ranok z wyszytoho raju mama posmichajet'sja meni.
Łysz zozulja ne kuje, ne płacze – odynoka ptaszka u winku...
Jak mohła ty, mamo, peredbaczyt' dołju na kwituczim rusznyku.

Pryspiw