Zajnjałosja powitrja powir’jam,
wpały w zemłju zohnyli chresty...
Połetiło iz demoniw pir’ja,
i nad Łetoju znjałys' mosty...

Zapałały wohni na Parnasi,
i postały witriw kruhowerti.
Iz’jawyłys' zemli ipostasi,
i pekelniji sceny widwerti
żdut' bezsmertnych...
żdut' tilky bezsmertnych...

Smertni ż – smerti,
jak zawżdy, żdut' smerti...
Zachłynajut'sja własnoju krow’ju,
służbu prawljat' u kupolnij cerkwi,
nasołodżujut'sja własnoju hroju...

I zemlja iz zemnoju iz hroju
ne zdijmaje dowerchu wże oczi,
szcze ne dosyt' jij perehnoju...
Żde łysz noczi, czekaje łysz noczi,
szczob prodowżyt' krywawuju hru,
maryt' tinnju i pestyt' maru...
A do neba nemaje jij diła,
bo chresty na Hołhoti zohnyły...
bo chresty na Hołhoti zohnyły...
bo chresty na Hołhoti zohnyły...