Sonce z-za obriju wstało
Rozsypałysja diamantamy rosy
Ruky do nożen, ja widkrywaju oczi
Szwydko do konej, w hrudjach wże kłokocze

Zhasło wse – zapomoroczinnja
Straszenna tysza pered bojem
Naproty odyn odnoho u wiczi
Stojim czekajemo na Słowo
To daj że syły, nam, Boże!
Nadija hrudy wże rozperła!
To daj że syły, nam, Boże!
Nadija hrudy wże rozperła!

I poczałos'... dzwin metału, konej sopinnja
Krywawi ruky, kryky, bulkotinnja
Czutno "Spasy mja Boże!"

Wse nawkoło dawyt' mozok
Smerti witer dme w obłyczczja
Usjudy krow ta mertwi druzi
Żach kradet'sja prjamo w wiczi

De tatars'ka dopomoha?
My ż poljażemo usi tut!
Łysze pył wid jichnich konej
Upowajmo łysz na Boha!

Syła bytwy wże na meżi
Tyskom hne stijke zalizo
Zhraji strił horjat' w powitri
Kamni zustriczajut' łezo

Smerti łyk nemow ikona
Prostjahnuwsja nad bytwy połem
Sliz bezodnja tworyt' riky
Pohłynaja smertni kryky

Zupynywsja czas dlja mertwych
Na retałyszczi krywawim
Tini jich stojat' na zemljach
De straszni boji łunały

Jich tiła zihnyły w poli
Porosły bur’jan-trawoju
Duszi jich strażdat' łyszyłys'
Pomiż nebom ta zemłeju

Tini czasu na storożi
Witer dlja pekelnych podych
Chocz tiła dawno zohnyły
Duszi wojiniw netłenni

Postajut' peredi mnoju
Prostjahajut' czorni ruky
Szepczut' synimy wustamy
Oholjajut' brudni rany