Skoro des' ja pobaczu twoji oczi.
Choczesz, zahubytys' sered noczi,
Choczesz, możesz rozczynytys' w bożewiłli!
Ja twoja! De b ne buw ty u pidpiłli!
Zachowatysja ne zmożesz, ja pobaczu.
Pomyljatysja ne schoczesz, ja probaczu.
Bil wczynyty ne zumijesz, ja zapłaczu.
Ne zumijesz, ne posmijesz – ja twoja!
Wtrata czasu ni dlja koho ne zupynka.
Wse spoczatku można z danoji chwyłynky!
Budesz bohom, ja na wse zakryju oczi –
Na, bery i zabyraj use, use, szczo choczesz!
Skoro, des', podaruju tobi nebo.
Ne powirysz, ta meni za ce niczoho wże ne treba.
Tilky zaberu sobi twoju swidomist'!
Wsju swidomist', a natomist' ja twoja!

Pryspiw:
Znajesz, ja twoja!
Znajesz, ja twoja!
Znajesz, ja twoja!
Znajesz, ja twoja!

Baczysz kyseń zachowawsja u dołonjach,
Wse dowkoła tilky w naszomu połoni,
Ja daruju wse, łysz zabuty tebe proszu, polihamnist' sniw!
Ja takoho ne wynoszu!
Skyń z płeczej wse, szczo buło w tebe z switom,
Tilky ja maju prawo załetity
U swidomist' perelipłenu wże mnoju!
U swidomist'! A natomist' ja twoja!

Pryspiw