Płakały snihamy, zabuwały nebo.
Płakały doszczamy, ne skazały: "Treba!"
Ty unykajesz sliw –
Mij pohljad krały slozy...
Ty wse ne zrozumiw,
Ja bilsze tak ne możu.

Płakały sercjamy wid zemli do neba.
Płakały słowamy – sercja wże ne treba.
Ty stanesz mojim snom, zabutym w stinach noczi.
Ja – twojim czornym dnom...
Bezodnja! Ja ne choczu!

Płakaty, błahaty – rozczynjatys' w tobi...
Kryknuty, schowatys' – zaczynjajus' w sobi...
Ty widpustyw dołonju – ja zachowała oczi.
Bil widdajet'sja bołju!
Ja bilsze tak ne choczu!

Pryspiw:
Chaj ce bude son! Płakaty!