Oj, łetiły dyki husy...
Oj, łetiły u nediłju doszczowu.
Wpało pir’ja na podwir’ja,
Zakotyłos', jak powir’ja, u trawu.

Oj, łetiły dyki husy...
Oj, łetiły dyki husy czerez lis.
Ne każy swojij podruzi,
Chto tobi korały zorjani prynis.

Jak postuka niczka temna
U wikonce znow,
Ne pytaj mene daremno
Pro moju łjubow.

Oj, łetiły w deń osinnij
Dyki husy do samotńoji werby,
Tam, de dwoje – tam wesiłlja,
A de troje – perszi jahody żurby.

Oj, łetiły do switannja
Dyki husy czerez marewo noczej.
Bereży swoje kochannja
Ty, diwczyno, wid korysływych oczej.

Oj, łetiły ponad weczir
Dyki husy czerez lis u zełen haj.
Ty widkryj podruzi dweri,
Ałe serce jij swoje ne widkrywaj! (2)