Iszcze dwa tyżni – i zapałaje
Pożeża soncja u żowtim kłeni,
Ja pohljad twij kożen deń szukaju,
Twij litnij pohljad oczej zełenych.

Pryspiw:
Ni obicjanok, ni probaczeń,
Wse stałosja samo soboju,
Słowa nabuły nowych znaczeń,
My ż ne zminyłysja z toboju.

Ja w perszyj raz ne czekaju osiń,
Bo z neju w lito ne powernutys',
I witer hraje twojim wołossjam,
A ja ne możu i dotorknutys'.

Pryspiw (2)

Chocza b na myt', chocza b na chwyłynu
Spynyty czas i tebe serpnewu.
Moja bida i twoja prowyna,
Szczo nasze szczastja roztało w nebi.

Pryspiw (2)