Dywłjusja – nad morem znow czajka krużljaje
I szczyryj prywit mojij mriji nese,
Czariwnym kryłom tychu chwyłju hojdaje,
Ja baczu w tij czajci, łjubowe, tebe.

A tam na czowni u neznane pływu ja
I more mene des' za obrij nese,
Ta tilky toboju radiju j sumuju,
Pid sonjacznym nebom łysz baczu tebe.

Pryspiw:
Łora, Łarysa – szepoczu im’ja.
Łora, Łarysa – jdu do tebe ja.
Łora, Łarysa – ty moja pryncesa.
Łora, Łarysa – ty łjubow moja. (ost 2 rjadky – 2)

Jakszczo nasze more wid witru zdryhnet'sja
I chwyłeju wdaryt' ob skełju żyttja,
Na pomicz łjubowi łysz ty ozoweszsja,
Łysz ty porjatujesz iz wyru buttja.

Dywłjusja – nad morem znow czajka krużljaje
I szczyryj prywit mojij mriji nese,
Czariwnym kryłom tychu chwyłju hojdaje,
Ja baczu w tij czajci, łjubowe, tebe.

Pryspiw (2)