Mołodyj chłopec' chotiw żenytys',
Pryjszła mu kartka w wijs'ku służyty.

Jde do worożky poworożyty:
– Z kym moja myła dumaje żyty?

– Dumaje żyty sama z soboju,
Z prawow ruczeńkow pid hołowoju.

Win ide z wijs'ka, łjudej pytaje:
– Szczo ż moja myła tam porobljaje?

A łjudy jomu widpowidajut':
– Wczora pomerła, nyni chowajut'.

Ide na cwyntar, szapku znimaje,
Tam dwa kozaky jamu kopajut'.

– Daj, Boże, szczastja, szczo kopajete,
Koho w tu jamu pochowajete?

– Pochowajemo harnu diwczynu,
Wczora pomerła, nyni spoczyne.

Wytjahnuw szabłju, wdarywsja w hrudy,
Nema myłoji j mene ne bude.

I posadyły rjasnu kałynu,
Tut spoczywajut' kozak j diwczyna.