Pływe chmara, pływe czorna, a za neju synja,
Zczaruwała diwczynońka wdowynoho syna.

A jak wona czaruwała, prosyła do chaty:
– Pryjdy, pryjdy, mij myłeńkyj, szczos' maju skazaty.

A jak pryjszow do chatońky ta siw pokraj stoła,
– Na zdorow’ja, mij myłeńkyj, ja swoje wypyła.

– Wyp’ju czarku, wyp’ju druhu, wyp’ju szcze j tretjuju,
Ta bojusja, moja myła, szczob ne buło truju.

– Chiba ż by ja durna buła, rozumu ne mała,
Szczob swojemu kozakowi otrutu dawała.

Teszut' chłopci, teszut' duba, teszut' jaworynu,
Mołodomu kozakowi robljat' domowynu.

Teszut' chłopci, teszut' duba, teszut' szcze j osoku,
Mołodomu kozakowi – tjażkyj chrest wysokyj.