Oj try lita prołetiły,
Jak kozaka turky wbyły.

Pid jaworom zełeneńkym
Łeżyt' kozak mołodeńkyj.

Na nim tiło poczorniło,
A wid witru strupom wkryło.

Nad nym konyk zażurywsja,
Po kolina w zemłju wrywsja.

– Ne stij, konju, nadi mnoju,
Bo ja wybywsja iz boju.

Biży, konju, dorohoju,
Wdar w worota hołowoju.

Wyjde maty – zasmutyt'sja,
Wyjde myła – zażuryt'sja.

– De ż ty, konju, pana kynuw,
Może, pan twij w boju zhynuw?

– Joho turky zahanjały,
Pana moho łedwe znjały.

– Wiz'my, maty, pisku żmenju,
Posij joho po kamenju.

Jak toj pisok, maty, zijde –
Todi syn twij z wijny pryjde.

Pisok schodyt' i ne schodyt',
A syn z wijny ne prychodyt'.