Oj Moroze, Morozenku,
Oj da ty sławnyj kozacze!
Za toboju, Morozenku,
Wsja Wkrajina płacze!

Oj ne tak że Ukrajina,
Jak te horde wijs'ko.
Zapłakała Morozycha,
Iduczy na misto.

"Oj ne płacz że, Morozycho,
Ne płacz, ne żurysja;
Pidy z namy, kozakamy,
Med-wyna napyjsja!"

"Czohos' meni, kozaczeńky,
Med-wyno ne p’jet'sja:
Des' mij syn Morozenko
Z tataramy b’jet'sja!"

Iz-za hory, iz-za kruczi
Udałe wijs'ko wystupaje,
Poperedu Morozenko
Sywym konem wyhrawaje.

Ta schyływ że holiwońku
Sywu konju aż na hrywu,
Ta j rozpustyw czorni kudri
Sywu konju do kopytiw.

To ż ne hrim w stepu horhocze,
To ż ne chmara swit zakryła –
To ż tatar wełyka syła
Kozaczeńkiw obstupyła.

Byłys' zranku kozaczeńky
Do noczi hłuchoji,
Kozakiw ljahło czymało,
A tatar – utroje.

Ni odyn kozak ne zdawsja
Żywym u newołju:
Poljahły wsi,
Ne wernuwsja ni odyn dodomu.

Ne wernuwsja j Morozenko,
Hołowa zawzjata,–
Zamuczyły mołodoho
Worohy prokljati!

Wony ż joho ne striljały
J na czeti ne rubały;
Tilky z joho mołodoho
Żywcem serce wyrywały.

Wzjały joho, postawyły
Na Sawur-mohyłu:
"Dywys' teper, Morozenku,
Na swoju Wkrajinu!"