Zaswystały kozaczeńky
W pochid z połunoczi,
Wypłakała Maruseńka
Swoji jasni oczi.

"Ne płacz, ne płacz, Maruseńko,
Ne płacz, ne żurysja –
Za swojoho myłeńkoho
Bohu pomołysja!"

Stojit' misjac' nad horoju,
Da soncja nemaje,
Maty syna w doriżeńku
Slizno prowodżaje:

"Proszczaj, myłyj mij synoczku,
Da ne zabarjajsja!
Czerez sztyry nediłońky
Dodomu wertajsja".

"Oj rad by ja, matuseńko,
Skorisze wernut'sja,
Da wże szczos' mij woroneńkyj
W worotach spitknuwsja.

Oj Boh znaje, koły wernus',
W jakuju hodynu:
Pryjmy ż moju Maruseńku,
Jak ridnu dytynu.

Pryjmy jiji, matuseńko, –
Wsi u bożij woli!
Bo chto znaje, czy żyw wernus',
Czy ljażu na poli?"

"Oj rada ja Maruseńku
Za ridnu pryjnjaty,
Da wse ne tak wona mene
Bude szanuwaty".

"Oj ne płaczte, ne żurites',
W tuhu ne wdawajtes':
Zahraw mij kiń woroneńkyj,
Nazad spodiwajtes'!"