Malwina i P’jero zustriłysja na myt',
I wże w oczach tepło, i serce ne bołyt'.
Ta w cej czudowyj czas straszyło Karabas
U rizni skryni kyne jich żorstoko.

Pryspiw:
Malwina i P’jero – dwi doli odynoki,
Malwina i P’jero – oboje syńooki,
I ne moja wyna, szczo doli w nych nema,
Malwina i P’jero mij odynoki. (ost 2 rjadky – 2)

Malwina i P’jero, koły nastane nicz,
Zustrinut'sja udwoch, newołju skynut' z plicz.
Ta błysne prominec' – i jednosti kinec',
I znowu, jichni doli odynoki.

Pryspiw (2)