Husta smereka bilja chaty,
I chram nowyj u zwony ne b’je
Zustrine tut horjanka-maty,
Bo wse tut ridne, wse moje.
Tut hory hrajut' i spiwajut',
Iskryt'sja Szypit-wodospad,
Ja prytułjus' do c'ho kraju,
Szczob znow wernutysja nazad.

Pryspiw:
Miżhir’ja, miżhir’ja
Prywitna udacza,
Nebesna krasa
Osjajnych werchowit',
Miżhir’ja, miżhir’ja
Chto c'oho ne baczyw?
Po czary nezwyczni,
Do nas pryjizdit'.

Probihało dawno dytynstwo
Po cych zakruczenych steżkach.
Wże sjaje oseni namysto
Na połotnjanych soroczkach.
Tut witer, mow u dudku swyszcze,
A tysza – muzyka serdec',
Miż hir tomu j do Boha błyżcze
Seło rodynne Pyłypec'.

Pryspiw: (2)
Miżhir’ja, miżhir’ja
Wse wyszcze i wyszcze
De wysi jasnoji
Żywi witrażi.
Miżhir’ja, miżhir’ja,
Nenacze horyszcze
Wkrajins'koji chaty
J mojeji duszi.