– Stij, ne spiszy, ne liz' w koliju,
Jiji protoptały wikamy hrichamy...
To łjuds'ke, ne Boże.– Dobre, stoju,
Chocza wsi kartajut' didamy-bat'kamy...
– Standarty, kanony, klisze, rytuały
Wiru żywu nyzweły w zabobony,
Diłery Boha wid nas zachowały,
Iz błahodati naszyły zakoniw.
– Te, szczo dlja wsich – po czajnij łożci na swjato
("Chto jiw des' tam, – tut szczob ne jiły!").
U nas, u łjudej takoho bahato,
Nam wołju daj, – my nebo rozdiłym,
Kożen szmatoczok soboju pidpyszem:
"Tut – zliwa naprawo, tut – sprawa naliwo"...
Dobre, szczo Boża wolja sylnisza,
Niż ambiciji naszi (ne w dzerkali krywo)...

Hospod' poperedyw pro wowkiw u szkurach
Oweczych ta byczych, pro łżeprorokiw:
Szepczut', worożat', hadajut' ta durjat',
Bohom zaruczat'sja – krutjat' na wsi boky!
– De ż prawdu znajty?! – Je prjami tełefony
Do Bat'ka, i Syna, i Ducha Swjatoho!
Dzwony, podoławszy duszi perepony, –
Do domu nebesnoho znajdesz dorohu!

Pryspiw:
Wirju ja Chrystu odnomu, ja jdu dodomu.
Ne bażaju zła nikomu, ja jdu dodomu.
Ne zważajuczy na wtomu, ja jdu dodomu.
Ja jdu dodomu...

Wsi buły siri, darma, szczo czerwoni.
Zaraz – zełeni, korycznewi, żowti...
Je j hołubi, ałe zwerchu – wsi czorni,
Pusti, newahomi (nawit' i towsti).
A ty – ne krady, ne breszy, ne sudy,
Ne zazdry, proszczaj, – łjuby, odnym słowom.
Boh je Suddja, a ty w dim idy
Toj, szczo na nebi pid Bożym pokrowom.

Pryspiw