De niczka u huculs'kij chustci moczaje kosu w poticzok,
De zori wysijani husto horjat' nenacze sto swiczok.
De serce zwesełyt' trembita, a oczi – wroda mołoda,
Ja zwidty, druzi moji zwidty, moji tut szczastja i żura.

Pryspiw:
Tam, de hory syni, w tesanij chatyni dolja hraje na struni,
Z kraju, szczo w smerekach, baczu wsich zdałeka, swit wydnijet'sja meni.
Tam potoky-riky bystri niby dyki, nacze ptachy na pori,
Tam hucułka-maty wyjde nas striczaty szcze do ranńoji zori.

Oj biła połonyńs'ka watra tebe zihrije i mene,
I wże ne warto, wże ne warto nam szczos' pryhaduwat' sumne.
Skażu ja inszym bez dokoru, skażu i zaswiczus' uwes',
Chto w horach dywyt'sja uhoru, chto w horach błyżczyj do nebes.

Pryspiw (2)