Osinnij żowtyj łyst u wyriji krużljaje,
Czy widnajde tebe ne znaju ja, ne znaju.
U pari z nym i ja chotiw by połetity,
Upasty na płecze, wid chołodu zihritys'.

Pryspiw:
Opada żowtyj łyst, opada,
U proszczalnomu tanci krużlja.
Niby chocze wernutys' tudy,
De z toboju zustriłysja my.
Opada żowtyj łyst, opada,
Wże na skronjach mojich sywyna.
Ta dumkamy ja łynu tudy,
De my szczastja swoje widnajszły.

Roky, jak żowtyj łyst, krużljajut' i krużljajut'.
Kochannja – to swjate, joho ne wybyrajut'.
Jak osiń promyne, snih nawkruhy roztane,
Kochaty czas pryjde, łjubow wesnoju stane.

Pryspiw (2)