A tam za synim neboschyłom
Łjubow z wesnju ocwiła,
Roky projszły ta obraz myłyj
Na serci tuhu nawiwa.

My wże ne dity, naszi dity
Do chaty wnukiw pryweły,
Ta my ne możemo starity,
Bo w serci junist' zberehły.

Pryspiw:
Projszły roky ta w serci zhadka,
Jak czowen w mori, wyryna.
Jak wam żywet'sja, emihrantko,
Mojeji junosti wesna? (ostanni 2 rjadky – 2)

A tam wże lito, piznje lito,
Łed' prochołodu nawiwa.
Łjubow’ju sercja ne zihrity,
Jakszczo w duszi uże zyma.

My wże ne dity, naszi dity
Do chaty wnukiw pryweły,
Ta my ne możemo starity,
Bo w serci junist' zberehły.

Pryspiw